Mensenrechten

Het Nederlandse buitenlandbeleid moet leunen op de uitgangspunten van recht, kracht en realisme. ‘Recht’ wil zeggen dat we ook diplomatiek opkomen voor kwetsbaren en verdrukten. ‘Kracht’ gaat over de diplomatieke, economische en - uiteindelijk ook - militaire kracht die nodig is om je woorden kracht bij te kunnen zetten. ‘Realisme’ houdt in dat we ook weten waar de grenzen liggen van onze invloed. Nederland is geen wereldmacht dus we kunnen geen ijzer met handen breken, en de wereld is helaas niet zo maakbaar als sommigen doen voorkomen. 

• Christenen zijn wereldwijd de grootste groep geloofsvervolgden.

1. Nederland maakt meer aandacht, geld en mensen vrij om deze omvangrijke groep te steunen. Dat geldt voor landen als Nigeria, Afghanistan en Noord-Korea waar het aantal slachtoffers al jarenlang zeer hoog is, maar ook voor landen als Qatar, Bangladesh, Colombia en Burkina Faso. De militante islam en nationalisme van hindoes of boeddhisten zijn sterke ‘aanjagers’ van vervolging. Meisjes en vrouwen, die bijzonder kwetsbaar zijn voor misbruik en religieus geweld, krijgen bijzondere aandacht.
2. Geloofsvervolgden in het Midden-Oosten, zoals christenen en yezidi’s, moeten geholpen worden staande te blijven. Geloofsvervolging verdient een vaste plek op de agenda van de VN-Mensenrechtenraad.
3. In China is digitale surveillance een groeiend probleem. Nederland moet diplomatiek opkomen voor christenen, Oeigoeren en andere verdrukten.
4. Wie gevluchte christenen in Nederlandse opvangcentra intimideert of aanvalt, verliest zijn recht op asiel en wordt zo snel mogelijk ons land uitgezet.

• Slachtoffers van oorlogsgeweld verdienen eveneens onze hartelijke steun. Vooral burgers en kinderen lijden hieronder. Dit vraagt om ruimhartige humanitaire- en ontwikkelingshulp, goede opvang in de regio, en een barmhartig asielbeleid voor echte vluchtelingen. Waarbij terugkeer als het weer veilig is van belang is.
• Nederland moet het voortouw nemen in de strijd tegen moderne slavernij, zoals gedwongen prostitutie, kindhuwelijken of kinderarbeid. Wereldwijd moeten nog altijd naar schatting 40 miljoen mensen onvrijwillig arbeid verrichten. De globalisering van productie en consumptie maakt dat ook Nederlandse (ver)kopers hierin een verantwoordelijkheid hebben. Nederland moet eerlijke handel stimuleren, maar ook de rechtsstaat helpen versterken in landen waar die slavernij nog steeds bestaat. Bijvoorbeeld door het delen van kennis inzake opsporing, berechting en bestraffing van criminelen.
• De moed en zelfopoffering van de Koerden in de strijd tegen het terrorisme verdient respect en loyaliteit. In het licht van vele eeuwen van vervolging, kan een onafhankelijk en vrij Koerdistan rekenen op onze steun.
• Nederland zet zich in voor verbetering van de situatie van Papoea’s door een structurele dialoog met Indonesië over onderdrukking en discriminatie tegen deze bevolkingsgroep. Deze slow genocide roept om recht doen.
• Nederland moet bij Zuid-Afrika aandringen op een eerlijke en betere rechtsstaat om systematisch geweld en straffeloosheid tegen te gaan. Dertig jaar na het einde van de apartheid bestaat er in Zuid-Afrika nog altijd enorme ongelijkheid, achterstelling en misdaad. Blanke boeren zijn hiervan slachtoffer, denk aan de vele ‘plaasmoorde’, maar het geweld gaat helaas ook aan veel zwarte Zuid-Afrikanen niet voorbij.